De tafel dekken voor de winter: jouw tuin als winterparadijs 🍂🐦🦔
In de herfst duik ik de tuin in, tussen de natuurlijke chaos die zich sinds de lente heeft opgebouwd – een heerlijke chaos die in mijn tuiny forest moeiteloos ontstaat, want zo’n tuin vraagt weinig onderhoud! Terwijl ik wat bladeren verplaats en takken stapel, komen de vogels nieuwsgierig kijken. “Geen zorgen jongens,” zeg ik dan, “ik maak alleen een gezellige wintertafel voor jullie.”
Zo bereid ik de tuin voor als een echte winterse voedselbank: 🍁 Bladeren: Bladeren gaan van het gazon en de paden en vormen een dik tapijt op de grond. Dat is niet alleen isolerend, maar ook een perfecte schuilplek voor kleine dieren. 🪵 Takjes en hout: Takjes en oud hout stapel ik op tot beschutte hoekjes voor insecten, egels en andere dieren. 🐦 Voerplekken en vogelbadjes: Voedselplekken maak ik goed schoon, klaar voor als het kouder wordt. Vogelbadjes vul ik regelmatig met vers water. 🐿️ Squirrel Snacks: Pompoenpitten en pulp die ik over heb, zet ik achter in de tuin – perfect voor eekhoorns! Vette (maar gezonde!) hap voor de vogels: vetbollen in netjes kunnen gevaarlijk zijn voor vogels. Met dit super eenvoudig recept, maak ik zelf plasticvrije vetbollen met gezonde granen die ik op verschillende plekken hang in de tuin.
Zeker een derde van de tuin bedek ik met bladeren, bodembedekkers en andere natuurlijke materialen die langzaam composteren. Dit creëert een veilige en gastvrije tuin, vol voedsel en schuilplekken voor insecten, vogels en kleine zoogdieren die hun winter onderkomen nodig hebben. Zo maak ik de tuin écht winterklaar – vol leven, zonder ook maar iets aan te schaffen.
Dus, haal niet Intratuin in huis – jouw échte ‘Intra-tuin’ heb je al!
Respectvol en duurzaam een huis ontruimen? Schakel een duurzame verhuisregisseur in!
Sta je voor de uitdaging om een huis vol spullen van een dierbare leeg te ruimen? Een duurzame verhuisregisseur kan je hierbij helpen, zodat je spullen op een verantwoorde manier een nieuw leven krijgen.
Onze ervaring met puzzletree verhuisregisseurs
Afgelopen zomer overleed mijn schoonvader na een lang en vervuld leven, en wij bleven achter met een huis vol spullen. Het voelde overweldigend om alles zelf te regelen, dus besloten we de hulp van Therese van de Brug van Puzzletree Verhuisregisseursin te schakelen. Haar werkwijze sluit perfect aan bij onze visie op zero waste en circulariteit. Thérèse doet er alles aan om spullen een tweede leven te geven en werkt samen met een breed netwerk van organisaties en adressen die hergebruik mogelijk maken.
Circulaire verhalen die het hart verwarmen
Een groot deel van de spullen van mijn schoonvader vond een nieuwe bestemming. Donkere eiken meubels werden hergebruikt voor nieuwe projecten, een laminaatvloer zorgde aan de andere kant van het land voor een knusser huis, en zelfs de motor van een oude vrieskist kreeg een nieuwe functie in een Arabische snackbar. Deze duurzame oplossingen maakten ons blij, en Thérèse hield ons voortdurend op de hoogte van deze hartverwarmende verhalen.
Ontzorging en een duurzaam alternatief voor huis ontruimen
Als je een woning moet ontruimen, weet dan dat er duurzame alternatieven zijn voor het huren van een container of talloze ritjes naar de stort. Dankzij Puzzletree werden wij op meerdere fronten volledig ontzorgd. Gisteren hebben we de woning met een goed gevoel aan de woningbouw overgedragen – leeg, maar met een duurzaam verhaal.
Ik ben ZEN, oftewel de Zwerfafval Eliminator & Natuurbeschermer!
Met hart en ziel zet ik mij in voor een schoner Apeldoorn. Mijn missie? Onze omgeving vrijmaken van zwerfafval en anderen inspireren hetzelfde te doen. Tijdens mijn opruimrondes deel ik mijn ervaringen en toon wat ik onderweg tegenkom, in de hoop bewustwording te creëren en verandering aan te wakkeren. Volg mijn reis en help mee via Facebook: ZEN Zwerfafval Eliminator & Natuurbeschermer. Samen maken we de wereld een stukje mooier!
Augurkentijd
Tijdens de opruimronde van 15 september 2024, door de wijken Woudhuis, Zonnehoeve en een stukje Ecofactorij stuitte ik op een bonte verzameling zwerfafval. Het hoogtepunt? Een matras en een gebruikt condoom – een combinatie die vragen oproept waar je eigenlijk het antwoord niet op wil weten. Iets verderop lagen zes volle blikken augurken. Waren deze vergeten tijdens een augurkenfeestje dat volledig uit de hand liep, of was dit een artistiek protest tegen de consumptiemaatschappij? Wie zal het zeggen.
Afvalmonument
Verder vond ik een fietstas en een TomTom-tas. Misschien was er een spontane verhuizing in de buurt die halverwege abrupt werd gestaakt? Natuurlijk waren er ook de gebruikelijke boosdoeners: stapels sigarettenpeuken en rookverpakkingen die samen met talloze koffiebekers een soort mini-afvalmonument vormden, symbool van onze verslaving aan cafeïne en nicotine.
Ook ZEN worden?
Hoewel je natuurlijk hartelijk kan lachen om de absurditeit van het geheel, blijft het triest hoe achteloos mensen met hun rommel omgaan. Van verloren matrassen tot afgedankte blikken augurken – het lijkt erop dat het hele huishouden tegenwoordig gewoon op straat wordt gedumpt. Misschien tijd voor een opruimcursus, of op zijn minst een goed gesprek over afval en verantwoordelijk gedrag? Of beter nog zelf je handen uit de mouwen…
“Duurzaam doen” betekent ook goed voor jezelf zorgen, en daar hoort bewegen bij. Dus sporten is duurzaam! Of… toch niet?!
Sport heeft altijd een rol gespeeld in mijn leven. Niet dat ik een topsporter ben, maar van turnen en dansen tot fitness, hardlopen, wielrennen, zwemmen en squash – ik heb altijd wel iets gedaan. Tegenwoordig houd ik drie van die sporten met regelmaat vol. Maar sinds ik een zero waste-lifestyle volg, merk ik dat mijn sporthobbies niet altijd in lijn zijn met mijn idealen. Soms moet er dus wel wat water bij de wijn…
Niet zó duurzaam
Sport en zero waste gaan moeilijk samen. Bijna elke sport veroorzaakt wel wat afval of verspilling, of het nou de apparaten, accessoires, kleding, schoenen of de faciliteiten zijn (en dan heb ik het nog niet eens over sportevenementen). Maar gelukkig zijn er ook hier manieren om bewuster te kiezen en je impact te verminderen, terwijl je toch goed voor jezelf zorgt:
Tweedehands sportkleding kopen of ruilen via de Clothing Loop of kledingruilbeurzen.
Oude handdoeken gebruiken tot ze echt op zijn, of tweedehands handdoeken scoren bij de kringloop.
Sportaccessoires tweedehands aanschaffen en laten opknappen (zoals een nieuw racketkoord of tape).
En natuurlijk: verminderen! Minder kleding, minder accessoires, minder sportschoenen. Gebruik een herbruikbare fles, eet fruit in plaats van verpakte energierepen, en vervang douche-gels en shampoo door een alles-in-één zeepbar.
Douche kort en koud na het sporten, en spoel je haar soms alleen af in plaats van elke keer te wassen.
Als je eenmaal bewust bezig bent met je impact, worden dit soort keuzes vanzelfsprekend. Duurzame routines raken zo goed ingebakken dat het steeds makkelijker wordt om in elke situatie de milieuvriendelijkere opties te kiezen. Het grappige is dat je dan ineens overal over gaat nadenken! Je begint je van alles af te vragen, dingen die je vroeger misschien niet eens opmerkte.
Sommigen noemen dat ‘doorslaan’, maar ik zie het als bewust en nieuwsgierig blijven. Oké, toegegeven: soms zit ik wel op het randje van overdenken.
De hamvraag
Sinds eind vorig jaar ben ik weer lid van een sportschool. De iets strengere winter zorgde ervoor dat deze niet zo dappere hardloopster liever binnen ging sporten dan op gladde wegen. Wat begon als een tijdelijk lidmaatschap, werd al snel iets blijvends. Te leuk om onder één dak verschillende sporten te doen én, als kers op de caloriearme taart, lekker te relaxen in de sauna of het bubbelbad na een goede workout.
Maar één vraag blijft me achtervolgen: Is sporten in een sportschool eigenlijk wel duurzaam?
Samen sporten in één zwembad is natuurlijk beter dan allemaal een eigen zwembadje, maar niet zo duurzaam als zwemmen in een recreatieplas. Toestellen delen is handiger dan er zelf één kopen die je nauwelijks gebruikt, maar kun je hetzelfde effect niet bereiken met krachttraining zonder apparaten? En ja, sporten onder één dak lijkt duurzamer dan verschillende accommodaties, want elk gebouw moet verlicht en verwarmd worden. Maar… zo’n grote luxe sportschool, hoeveel energie slurpt die eigenlijk?
Conclusie? Tja, het antwoord op deze vraag blijft voorlopig nog even mysterieus. Misschien moeten we accepteren dat sommige dingen, zoals sport, niet perfect duurzaam kunnen zijn – maar wel een stuk bewuster.
Je weet dat je een zero waster bent als je bij de (tweedehands en uit de jaren ‘80?) tent opeens het volgende beseft:
het haarelastiekje in je haar heb je ooit gevonden op straat
het leuke shirtje en de toevallig heel bijpassende korte broek komen beiden van de kledingruil, net als je vest en trui trouwens
de bikini die je daaronder aan hebt, is van het duurzame merk Inaska Swimwear
en de teenslippers met natuurlijk rubber en kurk – en dus plasticvrij – zijn van het duurzame merk Asportuguesas
vanwege de – onhandig getimede – menstruatie, draag je een wasbaar inlegkruisje van ImseVimse en een disc van Lotties
de trouwring aan je vinger was 13 jaar geleden weliswaar nieuw gekocht vóór het zero waste bewustzijn, maar was en is natúúrlijk wel bedoeld voor duurzaam gebruik 😉
je twijfelt tussen een puzzel doen in dat dikke puzzelboek uit de vorige eeuw dat in de inboedel zat van je overleden familielid en dat al een paar jaar elke vakantie meegaat, of lezen in die doorgegeven thriller die je schoonvader van de rommelmarkt heeft, of toch in het nieuwe boek van Manu Busschots ‘Van Duurzaamheid naar Deep Change’
😁😁😁
PS: heel veel ingesleten zero waste gewoontes gaan ook op vakantie ‘mee’, en een groot deel van de kampeeruitzet is meerdehands/hergebruikt/geleend/plasticvrij, maar in sommige gevallen zijn we minder kritisch in onze keuzes dan thuis en dat is oké 👍🏻
https://zerowasteapeldoorn.nl/wp-content/uploads/2024/08/zw-vakantie-blog-1.jpg10801080Zero Waste Apeldoornhttps://zerowasteapeldoorn.nl/wp-content/uploads/2024/01/Tekengebied-33-kopie.svgZero Waste Apeldoorn2024-08-14 11:21:182024-09-10 07:28:17Je weet dat je een zero waster bent als…
Een à twee keer per jaar gaan we op vakantie naar mijn familie in Frankrijk. Mijn vader woont in een afgelegen gehucht, toepasselijk genaamd Villeperdue (“Verloren dorp”), in een oud huis met meerdere vervallen schuurtjes, nog vol met oude spullen en ongebruikte materialen, en met kapotte houten deuren, gaten in de muren, plafonds en vloeren, en overal kiertjes en valkuilen. Die verlaten schuilplaatsen zijn een paradijs voor boerenzwaluwen, katten, ratten en allerlei andere dieren en insecten. Deze boel is zelden door mijn vader of wie dan ook verstoord, totdat onze jongste vanochtend gealarmeerd naar huis rende, roepend: “Ik hoor kittens in nood in de schuur! Kom helpen!”
De vondst
Ik liep achter onze zoon aan en trad voorzichtig een zolder binnen waarvan ik de ruimte van de schuur eronder door de vloer heen kon zien. Het kittengeschreeuw kwam van alle kanten. Op een muurtje, onder het plafond, naast oude smerige tuinmiddelen, onder een stapel oude planken, en onder een reusachtige stapel bric-à-brac. Minstens drie, misschien zelfs vier kittens…? We konden bij één kitten komen, op het muurtje. Een schatje van ongeveer een week oud (snel geschat), kon amper de ogen open doen. De moeder, een broodmagere zwerfkat, liet zich even zien toen ze via een zijingang wegvluchtte.
De zolder des doods of de zolder des levens
In een poging om de andere twee (of drie?) kittens te vinden, om te zien of ze wel op een veilige plek lagen, ontdekte ik een heel skelet van een vogel. Tja, die schuurtjes zijn natuurlijk net zo goed een heilige plek voor het leven als een duistere ruimte om dood te gaan. De kittens liggen er goed verstopt totdat ze groeien en aansterken, of zijn juist makkelijke prooien voor grotere dieren die op de loer liggen. En zodra ze een beetje rond gaan lopen, gaan ze een gevaarlijke ruimte vol valkuilen bewandelen.
De natuur zijn gang laten gaan
Terwijl onze eerste ingeving was om alle kittens bij elkaar te zoeken en ze in een veilige mand of doos met een comfortabel dekentje te zetten, werd dit door mijn man en vader afgeraden:
Moeder Poes had de kittens expres verstopt en die ene, met wie ik al een kwartier aan het knuffelen was, heb ik waarschijnlijk juist helemaal niet geholpen door hem op te pakken en te verplaatsen. Het beste was om deze schatjes met rust te laten.
Vermoedelijk is Moeder Poes een zwerfkat, maar in deze natuurlijke omgeving, hoe zwaar dan ook in het begin, heeft ze alles wat ze nodig heeft om te overleven. We hadden haar niet per se een beter leven gegeven door haar op te vangen.
Het advies was dus om de natuur zijn gang te laten gaan. Eten en gegeten worden, dat is de natuurlijke kringloop op het land; dat moesten we niet verstoren. Alhoewel ik in de tuin of moestuin goed de natuur de vrije hand kan geven, is het nu een andere zaak. Hoe hartverscheurend om deze kleine zieltjes de hele tijd te horen roepen van onder een stapel rommel.
De gulden middenweg
We zochten naar een compromis, daar zijn we de afgelopen jaren beter in geworden: als we de kittens niet rechtstreeks mochten helpen, dan misschien de moeder wel! Vanaf nu krijgt ze van ons eten en drinken, om te zorgen voor rust en goede voeding, ook voor haar kittens.
Zero waste
Hoe dit verhaal afloopt, vraag ik mij ook af. Al voel ik mij onrustig en pessimistisch over een goed einde. Maar dit roept vooral veel vragen in mij op over de macht van de mens en onze constante bemoeienis met de natuur en de dierlijke rijkdom, goed of kwaad bedoeld. Wat hoort bij ‘zero waste’? Helemaal niets doen, of juist ingrijpen?
Update 10 augustus 2024:
Fail of goede actie, het is hoe je het zelf bekijkt. We hebben toch besloten om in te grijpen en de kittens te helpen. Eerst alleen met extra flesvoeding en, nadat het duidelijk was dat de moederpoes niet aanwezig was, ook met het vinden van een gastgezin dat voor de kittens gaat zorgen totdat ze groot genoeg zijn om geadopteerd te worden. Ze zijn nu in veiligheid en er wordt goed voor hen gezorgd. 🐈🐾🧡
Sinds eind 2019 ben ik de trotse huurder van een moestuintje van 70m2 groot bij de Volkstuinvereniging Hof van Zuid. “Moestuintje” is misschien niet de meest geschikte naam voor deze experimentele en eigenzinnige lap grond vol bloemen, onkruid en hier en daar een verdwaalde groente (die laatste vooral dankzij mijn tijdelijke mede-tuinier Nicole). Hoewel ik blij word van een handvol radijsjes, een paar courgettes, een emmer aardbeien of een zak vol aardappels en boontjes voor het avondeten, is mijn hoofddoel vooral om te ontspannen, te experimenteren met permacultuur en compost, en te genieten van de tuinvriendjes: vogels, libellen, bijen en vlinders. En natuurlijk lekker met de blote handen in de aarde wroeten!
Bekend gezicht
Op een avond liep ik langs een andere tuin en tot mijn verbazing zag ik daar een collega! Grappig toch? Al die jaren hadden we elkaar daar nog nooit gezien, terwijl hij er al langer zit en ik altijd langs zijn tuin moet lopen. “Wil je mijn tuintje zien?” vroeg hij. Ja, dat wilde ik zeker! Altijd leuk om inspiratie op te doen bij mede-tuinders! “Oh, wat cool, je hebt een vijver!” merkte ik op. Ik ben gek op watersalamanders, kikkers en padden! (Levend, hè! Niet op mijn bord. Zo Frans ben ik nou ook weer niet.)
‘You showed me yours, I’ll show you mine’ 😄
“Wil je mijn tuintje ook zien?” vroeg ik. Natuurlijk wilde mijn collega dat. “Ah, en jíj hebt geen vijver!” merkte hij op. Nee, dat klopt. Waarom eigenlijk niet? dacht ik ineens. 🤔 Het zou mooi passen in dat hoekje vol onkruid, waar ik toch niks mee doe omdat de lage vlinderstruik (die te mooi en leuk is om het weg te doen) mij in de weg staat.
Impuls
De volgende middag dat ik naar de moestuin ging, had ik alle intenties om een bedje onkruidvrij te maken om – eindelijk – boerenkool te zaaien voor de winter. Maar daar kwam niks van terecht! Ik had net een voet in de tuin gezet toen ik spontaan besloot om het saaie onkruidveld om te toveren tot een leuk vijvertje! Hup! Ik ging er meteen mee aan de slag. Enkele uren later was mijn droomvijvertje al een feit.
Zo gezegd, zo gedaan
Wát? Kan dat zomaar?! Oh, ja hoor. Een eenvoudig vijvertje aanleggen is niet meer dan een gat graven, het bekleden met vijverfolie, en het volgooien met (grond)water. Enkele zuurstofplantjes erbij. Et voilà. De kikkers, padden en watersalamanders komen vanzelf. Net als de begroeiing rondom de vijver, die voor schaduw en schuilplekken zorgt. En je krijgt er zoveel voordelen en plezier van. 🐸🦋🦎💦
In een wereld van overvloedige consumptie en een wegwerpcultuur, nodig ik jullie uit om jullie relatie met jullie spullen vanuit een ander perspectief te bekijken.
Denk even aan die oude bank van 25 jaar waarop je vaak hebt gezeten, een getuige van zowel je blije als verdrietige momenten. Die prachtige rode suède bank waarop je soms huilend in slaap bent gevallen of door intense blijdschap vaak op hebt gesprongen. Zou je ervoor kiezen deze bank als afval weg te gooien of haar levensduur te verlengen door te herstofferen? En denk aan je wandelschoenen die al jarenlang je stappen begeleiden. Ze dragen niet alleen de last van jouw avonturen, maar zijn ook getuige geweest van de ups en downs van jouw levensreis.
Wandelschoenen
Ik loop al 22 jaar met dezelfde wandelschoenen, gekocht in Enschede toen ik net in Nederland kwam wonen. Ik houd van wandelen en mijn wandelschoenen hebben veel meegemaakt. Ze hebben vele verhalen van blijdschap en verdriet gehoord, en al deze herinneringen koester ik. Mijn wandelschoenen zie ik als een onderdeel, een verlengstuk van mijn leven, en daarom koester ik ze en zorg ik goed voor ze.
Zorg en Liefde
Als we ervoor kiezen onze spullen te koesteren zoals we onze herinneringen koesteren, met zorg en liefde, hoe zouden we ze dan zien en behandelen? Laten we verhalen creëren die niet alleen in onze harten blijven, maar ook in de spullen die we kiezen te behouden. Stap voor stap kunnen we samen een leven van betekenis opbouwen, waar elk voorwerp een getuige is van onze unieke reis.
Wat is jullie meest gekoesterde bezit dat getuige is geweest van je bijzondere momenten en herinneringen?
https://zerowasteapeldoorn.nl/wp-content/uploads/2024/07/schoenen-blog.jpg10801080Gönül Hettema-Fidanhttps://zerowasteapeldoorn.nl/wp-content/uploads/2024/01/Tekengebied-33-kopie.svgGönül Hettema-Fidan2024-07-18 13:59:252024-07-26 12:01:03What’s love got to do with it?
Ik heb altijd last van die vervelende muggen! Of ik nu in Nederland ben of op vakantie, ze weten me altijd te vinden. DEET-middeltjes zijn niet echt mijn ding. In het buitenland kun je zelfs varianten met 50% DEET kopen, maar het voelt zo chemisch aan. En dat spul prikt in je ogen, ruikt niet lekker en kan zelfs plastic laten smelten! En dan is het ook nog giftig voor dieren, dat kan toch nooit goed zijn voor mij? Tijdens mijn laatste vakantie ontdekte ik een natuurlijke anti-muggenspray, gemaakt door een lokale dame. Het werkte geweldig, was door de esoterische oliën lekker voor mijn huid en het rook nog lekker ook. Eenmaal thuis besloot ik me te verdiepen in natuurlijke middeltjes tegen muggen en ging op zoek naar een recept om zelf een spray te maken.
Maar eerst, waarom word ik altijd gestoken door een mug? Muggen hebben een goede neus en komen af op lichaamsgeuren, warmte en koolstofdioxide. Ze ruiken ons zelfs op wel 70 meter afstand! Iedereen ruikt anders en produceert verschillende hoeveelheden CO2, dus dat verklaart waarom ze sommige mensen meer prikken dan anderen. Misschien vinden ze mij gewoon ‘lekker’ ruiken.
Muggen op een natuurlijke manier om de tuin leiden
Dus zit er maar een ding op. De reukzin van de muggen inzetten voor een tegenaanval. Ik ga ze om de tuin leiden met luchtjes waar ze niet van houden. Zo houden muggen bijvoorbeeld niet van munt, eucalyptus en citrusgeuren. Laten deze geuren nou allemaal in de spray zitten die ik op vakantie had gekocht. Dus kom maar op met dat recept voor een spray.
DIY: Zo maak je je eigen natuurlijke anti-muggen spray
Voor het maken van een effectieve en gifvrije antimuggenspray blijk ik niet zoveel nodig te hebben. Bij Dille en Kamille haal ik een kleine reusable sprayfles en een paar esoterische oliën. Deze kan ik met elkaar mengen et voilà. De muggen weten mij niet meer te vinden.
Het recept voor de antimuggenspray:
• Vul een sprayflesje van 75 ml voor de helft met gedestilleerd water. • Voeg 10 druppels citronella-olie (citroen of lemongrass kan ook), 10 druppels lavendelolie en 10 druppels eucalyptus of pepermuntolie toe aan het water. Pas op: Gebruik geen Eucalyptus of munt olie voor kinderen onder de drie jaar. Deze geuren zijn iets te heftig voor de jonge longen. • Schud voor gebruik het flesje goed om de oliën te mengen met het water. • Spray de antimuggenspray op je huid.
Simpel toch? Met deze eigen antimuggenspray kan ik heel eenvoudig en op een natuurlijke manier mezelf beschermen tegen die irritant zoemende en bijtende bloedzuigers…
Tenslotte, nog een paar weetjes over de mug
Wist je dat alleen de vrouwtjes bijten? Zij hebben (ons) bloed nodig om de eitjes te laten ontwikkelen. In de slaapkamer kun je ook kruiden naast je bed zetten tegen muggen, zoals tijm, rozemarijn, lavendel, citroenmelisse, basilicum en munt. Naast mijn bed staat een heerlijk ruikende citroenplant. Muggen houden ook niet van wind, dus ik heb een ventilator aan mijn voeteneind staan. En ze komen af op donkere kleding, drie keer raden welke kleuren ik draag? En natuurlijk helpt een hor, klamboe of t-shirt met lange mouwen en lange broek ook altijd.
Toch een bult?
Natuurlijke oplossingen voor muggenbeten zijn onder andere: • Koelen; leg een ijsblokje op de beet om de jeuk en zwelling te verminderen. • Appelazijn: Dep wat appelazijn op de beet met een wattenschijfje om jeuk en zwelling te verminderen. • Aloë Vera: Smeer Aloë Vera gel rechtstreeks op de beet om de huid te kalmeren en irritatie te verminderen. • Havermout: Maak een pasta van gemalen havermout en water en breng dit aan op de beet om jeuk te verlichten. • Tea tree olie: Breng een kleine hoeveelheid tea tree olie aan op de beet om ontstekingen te verminderen en de genezing te versnellen. • Kamille thee: Maak een sterke kamille thee en laat deze afkoelen. Breng de thee aan op de beet met een wattenschijfje om jeuk en irritatie te verminderen.
Laat het muggenseizoen maar beginnen. Ik ben er klaar voor!
Afgelopen zondag toen onze oudste zoon op de weegschaal ging staan, explodeerde het. De weegschaal, hé, niet onze zoon. Zomaar… PATS! In duizenden stukjes! 💥
“Hahaha! Dikzak!” riepen mijn man en ik in koor. Onze zoon is superslank en bestaat eigenlijk alleen maar uit spier en bot, dus hij kon er ook wel om lachen. 😄 Maar alhoewel ik een grote fan ben van puzzelen, had ik weinig zin om deze weer in elkaar te zetten! 😜 De enige optie was dus om een nieuwe te kopen. Nou ja, ‘nieuw’… Tweedehands, uiteraard.
Kringloper
De kringloopwinkel Foenix aan de Vlijtseweg ligt precies op mijn fietsroute van gisterenmiddag, tussen twee afspraken in het centrum en in Noord. Ideaal. Weer zo’n voordeel van een ervaren kringloper zijn: je vindt wat je zoekt in no time. Gisteren kon ik kiezen uit vijf fraaie weegschalen, allemaal digitaal. Geen ouderwetse analoge modellen met een wijzer die gauw een kilo of twee scheelt (helemaal ’s ochtends zonder bril op 😂).
Kringloopspullen zijn als een doos chocolaatjes…
Het leuke (of irritante, het is maar hoe je het bekijkt) aan tweedehands spullen is dat ze vaak niet meer in de originele verpakking zitten. Logisch ook, wie bewaart nou de kartonnen doos en handleiding van zijn weegschaal? Tenzij je een kenner bent, is het dus altijd een verrassing welk product je precies koopt. Ja, met een korte zoekactie op Ecosia kom je meestal snel achter wat het is, maar op dat moment had ik daar geen tijd voor en eerlijk gezegd ook geen zin in. Dus pakte ik de eerste de beste van de stapel. Hij leek ook vrijwel op onze oude qua kleur en stijl, dus vooruit!
Omdat er geen batterij in zat, wilde ik hem even laten testen bij de balie van het Repair Café, maar dat bleek niet nodig te zijn. Alle elektronische apparaten worden zorgvuldig getest voordat ze weer in de verkoop gaan. En er is een garantie van 48 uur. Voor alle zekerheid en vooral omdat ik nieuwsgierig was naar het oordeel van deze ‘nieuwe’ tweedehands weegschaal, ging ik er die avond op staan.
De slimme weegschaal
Wat bleek? Ik had voor maar €3,50 een “slimme weegschaal” gekocht, met alle poespas. Naast het meten van je gewicht, geeft deze weegschaal een complete lichaamsanalyse met berekeningen van je vochtgehalte, spiermassa, botmassa, vetpercentage, caloriebehoefte en BMI.
“Ach joh! Wat leuk, dit!” riep ik, toen ik eraf stapte. De weegschaal bleef maar doorgaan met zijn berekeningen. BMI: 25.5 – OVERFAT .
“Biatch!” 🤬
Ja, ’tuurlijk weet ik allang dat ik geen zero waist zero waster ben, maar die weegschaal hoeft mijn dikke reet niet zo in mijn face te gooien. Hmmpff. Some truths are better left unsaid. 🙄
Gelukkig zag ik ook een aantal tweedehands hometrainers, gewichten, kettlebells en andere martelwerktuigen sportaccessoires en toestellen in de kringloopwinkel staan… 😅
Vette (maar gezonde!) hap voor de vogels: vetbollen in netjes kunnen gevaarlijk zijn voor vogels. Met dit super eenvoudig recept, maak ik zelf plasticvrije vetbollen met gezonde granen die ik op verschillende plekken hang in de tuin.
